‘De ondergang van de Titanic’ heeft nooit plaatsgevonden
Het begin van het einde is altijd onopvallend.
Een kleine twintig jaar geleden speelde Lucas Vandervost zijn
Ondergang van de Titanic. Een speelse voorstelling over hoe alles aan zijn einde komt en hoe onwennig we daarmee omgaan. Hoogmoedig proberen we eindigheid te verbannen uit onze gedachten. Maar elke zonsondergang maakt onze schaduw langer en doet ons inzien dat we ons nederig naar de bodem dienen te buigen.
Theater aan Zee (TAZ) nodigt Lucas Vandervost uit om ‘zijn ondergang’ nog even uit te stellen en zijn memorabele Titanic van 1994 te reconstrueren. In zijn ‘reddingsloep van de herinnering’ roeit de Speler naar zijn haven, het Theater.
Onderweg, tussen toen en nu, vist hij teksten op uit het repertoire van zijn reis.
Een komedie die troost en het hoofd boven water houdt.
‘De ondergang van de Titanic’ is een dichtbundel van Hans Magnus Enzensberger.
Met zijn versepos maakt deze hedendaagse denker de rekening op van de westerse beschaving. Zijn poëzie biedt provocatie en vlucht, vertwijfeling en hoop, dramatiek en humor. Naast Enzensberger staan voor deze nieuwe ‘Titanic’ ook Ovidius, Tsjechov, Auden, Hertzsberg, Petrarca, Handke, Shakespeare en nog vele anderen op de passagierslijst. Wie ontwijkt de ijsberg?
