In 2008 startte De Tijd, naast het gebruikelijke programma, met een theaterreeks die onder de naam m² de seizoenen overschrijdt en enkel in de repetitieruimte van De Tijd te zien is. In elke voorstelling van m² staan een of meerdere acteurs telkens voor dezelfde uitdaging: iets theatraals presenteren op een ‘vierkante meter’. Artistiek leider Lucas Vandervost nodigde daartoe in mei 2007 een groep acteurs uit waarmee hij als docent aan het Herman Teirlinck instituut in contact kwam en vulde deze ‘redactie’ aan met collega’s die al een band hadden met het huis.
m2 combineert deze doorstroming van recent afgestudeerde acteurs naar het professionele circuit met een denktank rond theatraliteit en ruimtelijkheid. Met elke nieuwe voorstelling stelt de reeks de vraag naar het theatrale effect van een ruimtelijke beperking. Hoe de toneelspeler zich verhoudt tot die ‘vierkante meter’, zorgt voor een theatrale spanning.

In tegenstelling tot het welbekende theaterseizoen - meer dan een jaar van tevoren geprogrammeerd - is m² grilliger van karakter. Wie een ‘vierkante meter’ zal maken, noch wanneer, met wie en welk materiaal is nooit lang op voorhand geweten. Van zodra er een vierkante meter klaar is, wordt die aangekondigd en gedurende korte tijd gepresenteerd. Daarna is het wachten op de volgende.

festival van de vierkante meter/m²

In het najaar 2008 vond een eerste festival van de vierkante meter plaats waarbij ex-studenten van de Academie in Gent en het Conservatorium Antwerpen hun werk presenteerden.
Een tweede editie is gepland in het voorjaar van 2009;

Blauwe Sterren
Rosa Vandervost voelt de noodzaak om haar werk als actrice in het professionele circuit te combineren met een andere passie die een veel tastbaarder maatschappelijk nut heeft. Ze nodigde Wouter Verbeken uit om letterlijk ‘theater met een beperking’ te maken. Hun vierkante meter is een samenwerking met Het Krauwelenhof, een school voor 'anders begaafden' om de hoek van de repetitieruimte van De Tijd. De jongeren van het centrum Krauwelenhof palmen even het huis in en krijgen voor de rol die ze uitkiezen een medewerker van De Tijd aan hun zij: van ‘de kassa doen’ over ‘spelen’ tot ‘aan de lichtknoppen zitten’. De voorstelling moet vooral draaien om hoe deze 'anders begaafden' zichzelf zien en gezien willen worden. In hun taal.
do 9, vr 10 en za 11 april 2009

"Omdat de geschiedenis te traag was"
In 1997 peilde Hilde Wils in haar voorstelling Abcessen (De Parade) naar de motieven van Ulrike Meinhof om zich bij de Rote Armee Fraktion aan te sluiten. Hoe kwam een gerenommeerde journaliste en universiteitsdocente er plots toe om ondergronds te gaan en geweld te gebruiken in naam van een ideaal? Op welk moment zijn woorden niet meer genoeg en vindt men dat ze in daden moeten worden omgezet?
Een goede tien jaar later stelt Hilde Wils zich samen met Barbara Vanwelden dezelfde vraag aan de hand van een tekst van Loredana Bianconni. De Italiaanse schrijfster en documentairemaakster laat twee leden van de Rode Brigades terugblikken op de motieven voor hun toenmalige radicale keuze.
do 7, vr 8 en za 9 mei 2009

N'ayez pas peur il fait chaud dans mon coeur
 “Een verhaal is voor mij in de eerste plaats niet een verbeeldingswereld, maar gewoon een vorm – waarin bepaalde woorden tot bepaalde zinnen aan elkaar worden geregen, die op een bepaalde manier achter elkaar staan en die dan een vorm maken”, dixit wijlen J.M.H. Berckmans. Jurgen Delnaet is al lang gefascineerd door Berckmans’ duistere verhalen vol vrolijke klanken. Hij wijdt een vierkante meter aan een van Berckmans’ waanzinnige verhalenbundels, Ontbijt in het vilbeluik (1997)en zijn figuren, van god los.
Delnaet brengt licht in Berckmans’ Grauwzone met Dario Fo en zijn satire De rebellen van Bologna (1982) in de muzikale vertaling van Filip Vanluchene. Op een heel andere manier volks, maar allemaal kwaad en poëtisch.

Vanuit de hoop van de ene en de wanhoop van de andere laat Jurgen Delnaet de existentiële stront van hun verhalen fabuleus klinken.
di 12, wo 13, do 14, vr 15 en za 16 mei 2009