De Tijd steunt nieuwe collectieven vanuit de overtuiging dat zowel de nieuwkomers, het huis als de sector ermee gediend kunnen zijn. Onervaren makers krijgen repetitieruimte en -tijd om een beter zicht te krijgen op hun drijfveren. Ze kunnen daarbij rekenen op de ervaring en structuur van De Tijd en op een ondubbelzinnige verloning. Met andere woorden, ze leren de artistieke en productionele valkuilen kennen zonder hun project in gevaar te brengen. De Tijd wil nadrukkelijk een kader creëren waarbinnen deze jonge theatermakers kunnen ondervinden dat autonoom functioneren mogelijk is zonder per se een eigen structuur op te richten. Even belangrijk als het resultaat op de premièreavond zijn de gesprekken in de periode die erop volgt. Artistiek leider Lucas Vandervost wil bijdragen tot een discours over het vak en een meer reflectieve houding van acteurs, die tegenwoordig verwacht worden allroundtheatermakers te zijn.

De Tijd steunt daarom - naast SKaGeN en Wolff - ook het nieuwe collectief a.k.a. Johnny. A.k.a. Johnny is de voltallige lichting 2006 van het Herman Teirlinck instituut van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen: Thomas Ryckewaert, Jonas Van Geel, Oscar Van Rompay, Barbara Vanwelden, Fran Verstegen en Ward Weemhoff. Het talentvolle zestal toerde met zijn afstudeerproject Publikumsbeschimpfung (Handke) door Vlaanderen en Nederland en de leden draaien mee in kleine en grote producties van gezelschappen als Cie De Koe, De Tijd, Het Toneelhuis, NTGent, Toneelgroep Amsterdam...  Als spelers ondertussen onlosmakelijk met elkaar verbonden, besloten zij dit jaar hun samenwerking voort te zetten onder de naam a.k.a. Johnny.

De Tijd gaf a.k.a. Johnny carte blanche voor zijn eerste zelfstandige voorstelling Het Licht. Het collectief liet zich inspireren door de gelijknamige roman uit 1987 van auteur en lid van de Zweedse Academie Torgny Lindgren.
A.k.a. Johnny nam al van bij aanvang afstand van de roman als potentiële speeltekst. Het zestal creëerde een theatraal equivalent van een aantal basisgegevens van Lindgrens roman: het thema, de bevreemdende sfeer en verbeeldingswereld en de intrigerende omgang met taal en verhaalopbouw.
De voorstelling Het Licht brengt een afgekalfde versie van Lindgrens verhaallijn: wat maakt een gemeenschap tot een gemeenschap? Door een aantal radicale keuzes maakt het collectief de enkelvoudige, bijna allegorische penseelstreek van Lindgren als het ware helderder – Lindgrens roman gaat immers op de duur wat gebukt onder zijn eigen consequentie. A.k.a. Johnny wil vooral de bezwerende simpelheid van de roman laten voelen. De verbeeldingswereld van Het Licht is haast tweedimensionaal, een primitieve wereld vóór de taal en het bewustzijn dat het met zich meebrengt. Het een gebeurt na en naast het ander. Er zijn mannetjes en wijfjes, er is licht en donker (geen duisternis), stilte en geluid, het bekende en het vreemde, leven en dood, mens en dier. Zoals de personages van het dorp Kadis weinig bewustzijn vertonen, zo etaleren de acteurs ook niet het vanzelfsprekend geworden brechtiaanse bewustzijn van de speelcontext.
In plaats van een compromis van zes mensen brengt a.k.a. Johnny een nauwgezette uitwerking van een aantal radicale keuzes. Zonder twijfel maakte het collectief op zijn manier ‘talig theater’ in een huis dat daarvan zijn waarmerk maakt.